Οι 7 λόγοι για τον Έλεγχο Αεροστεγανότητας στα Κτίρια

Όσο εξελίσσεται η σύγχρονη κατασκευή, τόσο περισσότερο εστιάζει ο τεχνικός κόσμος στις λεπτομέρειες.

Δεν υπάρχει πλέον ποιοτική κατασκευή που να μην δίνει βάση στους εξής σημαντικούς τομείς:

1. Θερμομόνωση κελύφους
2. Ενεργειακά κουφώματα
3. Αποτροπή και διόρθωση θερμογεφυρών
4. Μηχανικός αερισμός με ανάκτηση θερμότητας
5. Αεροστεγανότητα

Η αεροστεγανότητα είναι ο τελευταίος και ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας σε ένα κτίριο γιατί αποτρέπει τις ανεξέλεγκτες εναλλαγές του αέρα μέσω του κελύφους. Με τον έλεγχο αεροστεγανότητας δημιουργούμε μια διαφορά πίεσης μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου της τάξεως των 10Pa έως 60Pa, ο οποίος αντιστοιχεί σε ταχύτητα αέρα μεταξύ 4 και 10 m/s (15-35km/h), EN 13829:2001, EN ISO 9972:2015. Τα 50Pa αντιστοιχούν σε εφαρμογή βάρους 5κιλών/μ² επιφάνειας.

Η θωράκισή ενός κτιρίου μικρής ή μεγάλης κλίμακας σε σημεία που δεν φαίνονται αλλά επιβαρύνουν την κατασκευαστική του ποιότητα, προσφέρει πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ανεβάζοντας την αξία του στην αγορά.

Οι 7 λόγοι για την επίτευξη της καλής αεροστεγανότητας είναι οι εξής:

1. Εξοικονόμηση ενέργειας

Όπως είναι λογικό, οι ανεξέλεγκτες εναλλαγές του αέρα επιβαρύνουν ιδιαίτερα την ενεργειακή κατάταξη του κτιρίου τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι.

Ο στόχος των νέων κατασκευών είναι η πολύ καλή θωράκιση του κελύφους και παράλληλα ο έλεγχος του αέρα που ανανεώνεται με τη χρήση της ανάκτησης θερμότητας.

Ακόμα και μικρές χαραμάδες σε διάφορα σημεία του κτιρίου μπορούν να το επιβαρύνουν ενεργειακά.

2. Βελτίωση εσωτερικών συνθηκών άνεσης

Η σωστή θωράκιση του κελύφους προσφέρει πολύ καλύτερη ποιότητα εσωτερικής άνεσης καθώς αυτή θα είναι πλήρως ελεγχόμενη.

3. Αποτροπή φθορών από υγροποιήσεις

Όσο πιο καλά μονώνεται το κτιριακό κέλυφος, τόσο περισσότερη ζημιά μπορεί να προκαλέσει μια μικρή χαραμάδα. Αναφέρουμε την περίπτωση μιας χαραμάδας 1 χιλιοστού όπου με Δt= 20 °C και 30% διαφορά σχετικής υγρασίας, μπορεί να διεισδύσει, να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί στο εσωτερικό της κατασκευής υγρασία 360 γραμμαρίων ανά ημέρα.

4. Απαραίτητος παράγοντας για τη σωστή λειτουργία του μηχανικού αερισμού με ανάκτηση θερμότητας

Σε έναν μη αεροστεγανό χώρο όπου οι ανεξέλεγκτες εναλλαγές του αέρα υπερβαίνουν το ελάχιστο όριο, η χρήση του μηχανικού αερισμού δεν θα μπορεί να παράσχει αποτελέσματα ανάλογα του σχεδιασμού σε ότι αφορά την ανάκτηση θερμότητας. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που γίνεται ο έλεγχος αεροστεγανότητας στα κτίρια. Εξηγούμε στο ακόλουθο παράδειγμα:

Αν έχουμε θερμάνει τον χώρο και πετύχαμε εσωτερική θερμοκρασία 20°C τη στιγμή που έξω η θερμοκρασία είναι 0°C, με τον μηχανικό αερισμό στοχεύουμε στην εναλλαγή του αέρα με ανάκτηση θερμότητας (έστω 75%), οπότε με κλειστά παράθυρα θέλουμε να αποβάλλουμε 20°C και να προσάγουμε 15°C.

Τη στιγμή που ο μηχανισμός αποβάλλει τον εσωτερικό αέρα, δημιουργεί αποσυμπίεση και φέρνει μέσα από τις υπάρχουσες χαραμάδες τον εξωτερικό ψυχρό αέρα με τις εξής συνέπειες:

• μειώνεται συνεχώς η εσωτερική θερμοκρασία του χώρου καθώς ο ψυχρός αέρας «ρουφιέται» από έξω προς τα μέσα. Έτσι στον εσωτερικό χώρο θα έχουμε 18°C αντί για 20°C.
• ο θερμός αέρας του χώρου που αποβάλλεται από τον εναλλάκτη να είναι πλέον 18°C.
• η τελική θερμοκρασία που θα εισέρχεται στον χώρο μέσω της ανάκτησης θα είναι 13,50°C (=67% ανάκτηση) αντί για 15°C που στοχεύει η μελέτη (=75%).
• την ίδια στιγμή θα αποβάλλεται ο εσωτερικός θερμότερος αέρας προς όλες τις χαραμάδες μειώνοντας περισσότερο την εσωτερική θερμοκρασία.

Έτσι προκύπτει μια συνεχής σπατάλη και αντί για την επίτευξη της επιδιωκόμενης εξοικονόμησης ενέργειας, επιδεινώνονται οι θερμικές απώλειες.

5. Προστασία από την εξωτερική ηχορύπανση

Με δεδομένο ότι η μετάδοση του ήχου γίνεται από αέρα, η καλή αεροστεγανότητα προστατεύει σε σημαντικό βαθμό τους χρήστες των κτιρίων από την εξωτερική ηχορύπανση.

6. Προστασία από αιωρούμενα μικροσωματίδια και ρύπους

Οι ανεξέλεγκτες εναλλαγές του αέρα επιβαρύνουν και σε αυτό τον τομέα την εσωτερική ποιότητα άνεσης στα κτίρια, υποβαθμίζοντας την αξία του στην κτηματαγορά.

7. Πυροπροστασία

Μια μικρή χαραμάδα μπορεί να φέρει ασύμμετρη καταστροφή στην περίπτωση πυρκαγιάς, οπότε είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την πυρασφάλεια του κτιρίου αλλά και των εσωτερικών χώρων ή θαλάμων πυρασφάλειας.

Πως επιτυγχάνεται η καλή αεροστεγανότητα

Το τελικό αποτέλεσμα της αεροστεγανότητας οφείλει να σχεδιάζεται από ειδικό μελετητή. Υπάρχει εξειδικευμένη τεχνογνωσία γύρω από τα κατάλληλα υλικά και συγκεκριμένοι τρόποι εφαρμογής για να πετύχουμε την σωστή αεροστεγανότητα των κτιρίων.

Η διαδικασία για την επίτευξη της αεροστεγανότητας είναι ο σχεδιασμός του φράγματος αεροστεγανότητας, η σωστή εφαρμογή του και στο τέλος ο έλεγχος και η πιστοποίησή του (Plan, Build, Check).

Σε κάθε κτίριο διαχωρίζεται το φράγμα αέρα που βρίσκεται στο εσωτερικό κέλυφος, από το φράγμα ανέμου που βρίσκεται εξωτερικά της κατασκευής.

Το φράγμα αέρα περιβάλλει τον κλιματισμένο όγκο του κτιρίου (θέρμανση-ψύξη) και ο σχεδιασμός του είναι πολύ σημαντικός για την πρόβλεψη αστοχιών που μελλοντικά μπορεί να αποδειχθούν ασύμμετρα καταστροφικές και επιζήμιες.

Μια από τις πιο σημαντικές επισημάνσεις κατά τη διάρκεια ενός ελέγχου αεροστεγανότητας αφορά στα κουφώματα. Κατά την τοποθέτησή τους θα πρέπει να επιβεβαιώνεται η συνέχεια του φράγματος αέρα στο εσωτερικό του κελύφους και το πλαίσιο. Οι συνηθισμένες σημειακές αρμολογήσεις με σιλικόνη και αφρό πολυουρεθάνης δεν αρκούν και σήμερα υπάρχουν στην αγορά συγκεκριμένες ταινίες αεροστεγανότητας που συνδέουν το κούφωμα με τον τοίχο.

Κατά τον έλεγχο επιβεβαιώνεται με το ανεμόμετρο ότι η διείσδυση του αέρα περιμετρικά του κουφώματος είναι ιδιαίτερα έντονη σε πολλά σημεία.

Μια θερμογράφηση χωρίς την απαραίτητη διαφορά θερμοκρασίας 10 βαθμών μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα και δεν προσφέρει τίποτα στην αναζήτηση σημείων που χρίζουν βελτίωσης.

Είδη μετρήσεων

Είναι τρία τα είδη των μετρήσεων αεροστεγανότητας κατά την κατασκευή ενός κτιρίου:

1. Μέτρηση υπάρχουσας κατασκευής (1^η κατηγορία):

Επιθεώρηση και έλεγχος σε υπάρχουσες κατασκευές γίνεται σε περίπτωση ζημιών και εξεύρεση των λόγων που συνέβησαν, όπως και σε ανακαινίσεις πριν και μετά την αντικατάσταση των κουφωμάτων ώστε να επιβεβαιωθεί η σωστή εφαρμογή τους. Κατά τη διάρκεια της μέτρησης απαγορεύεται ρητά το άνοιγμα οποιασδήποτε θύρας ή παραθύρου. Αν αυτό συμβεί, η μέτρηση που θα προκύψει θα είναι λανθασμένη και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι εις βάρος του κτιρίου.

Όλοι οι εσωτερικοί χώροι θα πρέπει να είναι προσβάσιμοι και όλες οι εσωτερικές πόρτες θα πρέπει να είναι ανοιχτές.

Ο ιδιοκτήτης οφείλει να δώσει στον τεχνικό αεροστεγανότητας τα κατασκευαστικά σχέδια ώστε να μετρηθούν οι απαραίτητες επιφάνειες και όγκοι του χώρου.

Σε περίπτωση που επιλεχθεί η μέθοδος Β, όλες οι οδεύσεις ή άλλα σημεία με διαρροές (απορροφητήρες, μηχανικοί αερισμοί, τα εξαεριστικά των λουτρών κλπ.) οφείλουν να είναι σφραγισμένα την ημέρα της μέτρησης και να επισημανθούν στον τεχνικό.

2. Τελική μέτρηση με έλεγχο κουφωμάτων (2^η κατηγορία):

Με την ολοκλήρωση της κατασκευής γίνεται ένας τελικός έλεγχος που πιστοποιεί την ποιότητα της αεροστεγανότητας του κτιρίου. Στόχος του ελέγχου είναι να αποδειχθεί η συμμόρφωση του κτιρίου με της απαιτήσεις των ορίων που έχουν τεθεί από τον εκάστοτε φορέα (ιδιοκτήτη ή κρατική νομοθεσία) για τον βαθμό αεροστεγανότητας.

Τα πρότυπα ελέγχου μέχρι σήμερα είναι δύο, το EN13829 και το ISO 9972. Πλέον προτείνεται να χρησιμοποιείται το τελευταίο πρότυπο όπου υπολογίζεται ο συνολικός όγκος του κτιρίου όπως ορίζεται μέσα στο φράγμα ανέμου. Αντιθέτως το παλιό πρότυπο ΕΝ13829 υπολόγιζε τον όγκο εσωτερικά και εντός του φράγματος αέρα. Η τελική μέτρηση μπορεί να γίνει είτε με την μέθοδο Α, δηλαδή χωρίς να είναι ενεργοποιημένος ο μηχανικός αερισμός αλλά με τις οδεύσεις ανοιχτές, είτε με την μέθοδο Β όπου σφραγίζουμε όλες τις οδεύσεις.

Με την Α έχουμε πιο αντικειμενικά αποτελέσματα καθώς βλέπουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, δηλαδή όταν το κτίριο είναι σε κανονική λειτουργία. Η μέθοδος Β δίνει πιο καλά αριθμητικά αποτελέσματα που όμως είναι «πλασματικά σε αποδεκτό βαθμό». Αυτό γιατί εσκεμμένα αγνοούμε τις βοηθητικές διόδους που χρειαζόμαστε και τις έχουμε προδιαγράψει, ελέγχοντας μόνο το κέλυφος του κτιρίου. Έτσι όμως δεν έχουμε πραγματικά δεδομένα της συμπεριφοράς του κτιρίου σε πραγματική λειτουργία. Και οι δύο περιπτώσεις είναι τεχνικά αποδεκτές.

3. Εργοταξιακή μέτρηση (3^η κατηγορία):

Κατά τη διάρκεια μιας νέας κατασκευής είναι η πιο ιδανική στιγμή για τον ποιοτικό προέλεγχο αεροστεγανότητας και τα οφέλη σε αυτό το στάδιο είναι ότι αποφεύγονται επιδιορθώσεις σε ολοκληρωμένες εργασίες. Επίσης με αυτό τον τρόπο προβλέπεται σε καλό βαθμό η τελική κατάταξη του κτιρίου. Είναι σημαντικό να γίνεται τουλάχιστον 15 ημέρες μετά την τοποθέτηση των κουφωμάτων ώστε να έχουν προλάβει να διογκωθούν κατάλληλα οι απαραίτητες ταινίες στεγανότητας. Όσο πιο σύντομα γίνει ο έλεγχος, τόσο πιο εύκολο είναι να επισημανθούν και να διορθωθούν αστοχίες που μπορεί να αποβούν μοιραίες για την τελική κατάταξη του κτιρίου. Στόχος του ελέγχου είναι:

• να επισημάνει τις απώλειες επί του φράγματος αέρα και του φράγματος ανέμου.
• να ελέγξει την σωστή εφαρμογή και πρόσφυση των υλικών
• να επιβεβαιώσει την συμπεριφορά τους σε συγκεκριμένες συνθήκες πίεσης
• να προβλέψει το τελικό αποτέλεσμα και να επισημάνει σημεία τυχόν βελτίωσης

Η καλύτερη μέτρηση γίνεται με μηχανήματα ατμού και αναζήτηση των όποιων αστοχιών.

Πηγή: news.b2green.gr